Een prettige droom, eentje van droom maar lekker raak, er lekker op los, geef je fantasie alle denkbare ruimte, durf te dromen buiten de kaders, buiten de normen, buiten van wat wel kan en niet kan, van wat wel haalbaar, betaalbaar, realistisch of onmogelijk is.
Dromen in idealen, in hoe je je stad in de toekomst ziet. Hoe je je stad wil inrichten. Mijn droom is om de Kennedylaan volledige te herstructureren. Grondig aan te pakken.
Het verkeer richting het centrum gaat volledig ondergronds. We verbannen alle het verkeer tientallen meters onder de grond. We creëren ruimte voor de Eindhovenaren, een geweldige 4,5 kilometerslange Stadsboulevard. Met speelveldjes voor de kinderen, skatepark voor de jeugd, jeu de boules-banen voor de liefhebbers, voetbal- en basketbalvelden.
Kiosken, eettentjes, terrasjes, fietsbanen, muziek en theaterkiosken. Veel groen, fruitbomen en groententuintjes. En veel waterpartijen.
En ook markten en alle denkbare activiteiten die de bewoners zelf verzinnen en uitvoeren.
We geven Eindhoven haar ruimte weer terug, haar hart weer terug.
En hoe fantastisch zou het zijn als het ooit gaat sneeuwen en vriezen en dat we ons massaal naar de strandboulevard haasten om heerlijk te schaatsen. Ik zie het helemaal voor me.
Toen ik nog in de raad zat, lang geleden, heel lang geleden vóór coronatijd, toen gewoon heel normaal was, had ik schriftelijke vragen aan de toenmalige wethouder van o.a. Verkeer, de heer Rennenberg, gesteld om de Kennedylaan te verlossen van de geluidsterreur en de bewoners aan de oevers van de Kennedylaan ervan te bevrijden. En ja, er kwamen snelheidscamera’s.
Straks zal ik ook schriftelijke vragen stellen, maar dit keer om diezelfde Kennedylaan om te vormen tot een van de mooiste stadsboulevards van heel Nederland. Of misschien zelfs van heel Europa, wat zeg ik, van de hele wereld.
Mijn droom is best wel prettig, vind ik zelf.
Mohamed El Haddad