Vroeger, lang, heel lang gelden – vóór het Coronatijdperk – kan ik me vaag herinneren, ergens einde jaren negentig van de vorige eeuw, het moet begin van de zomer zijn geweest – stond de wijk Blixembosch 2 op de raadsagenda. Nieuwe uitbreiding in het gebied Eindhoven Noord.
In de ontwerpplannen voor de wijk was ruimte voor een Engelse, Franse, Italiaanse en Amerikaanse buurt en zelfs een Sprookjesbos. Zowel de bouwstijl als ook de straatnamen moesten daar ook van afgeleid zijn.
Toen al was extra huisvesting hard nodig; dit speelde tegelijk met het einde van de premiewoningen regeling.
In de commissie volkshuisvesting en cultuur, zover ik mij herinner, stelde ik voor om ook een Turks en/of een Marokkaans deel te realiseren op de genoemde locatie of op een van de nog te ontwikkelen bouwprojecten.
Ik had allerlei argumenten naar voren gebracht om mijn voorstel te onderbouwen: herkenbaarheid, afspiegeling, betrokkenheid, het creëren van een thuisgevoel van het toen al groeiende aantal nieuwe Nederlanders, met name uit Turkije en Marokko.
Ik stond niet alleen in de roeping binnen de politieke woestijn, velen vonden me veelal een naïeve groen linkser die niet veel van de wereld van bouwprojecten projectontwikkelaar financiering begrepen heeft. Het voorstel kreeg weinig tot geen aandacht van de overige fracties en is toen in de politieke prullenbak van mislukte initiatieven geëindigd.
Vreemd genoeg en om redenen die ik niet ken, maar alleen naar kan gissen, werd in de wijk Woensel Zuid in 2004, een bijzonder kleurrijk nieuwbouwproject gerealiseerd, genaamd ‘Volta Galvani’. Merkwaardig genoeg met een poort die doet denken aan Zuid Spaanse of Arabische architectuur. Voor de goede orde de bevolkingssamenstelling van de wijk is nogal eenzijdig, het percentage nieuwe Nederlanders is er aanzienlijk groter dan in andere wijken in de stad.
Heel jammer, waar zijn de straatnamen gebleven zoals vroeger de Calvanistraat, enz.
De uitdaging voor de komende tijd is lef te hebben om de aanwezigheid van aanzienlijk grote groepen Eindhovenaren uit andere landen tot uiting te laten komen in de architectuur en straatnamen; niet alleen Koffieshop Casablanca maar ook Casablancalaan of -straat of -steeg.
Een nieuw te realiseren appartementencomplex zou ook Istanboel of Ankara als naam kunnen dragen.
Laat de straatnaamcommissie nu eens ‘out of the box’ denken, meer durf en meer betrokkenheid tonen om de herkenbaarheid van de nieuwe Nederlanders in het openbare domein te bewerkstelligen. Ideeën te over, bv. de eerste Marokkaanse soldaat die mee heeft gevochten in de Tweede Wereld oorloog, de eerste Turkse immigrant in Eindhoven, de eerste Turkse huisarts, voetballer, eerste medewerker van DAF of Phillips, enz.
Er zijn aanknopingspunten te over om nu eindelijk samen deze uitdaging aan te gaan.
Mohamed El Haddad